Elbert vertelt...
Geplaatst: 18 september 2010.
Aan de vooravond van de Koninkrijkstour van Sela zit ik wat voor mij uit te mijmeren. Over hoe het allemaal begon, een droom werd, een visie, zich ontwikkelde tot een toonaangevende formatie in Christelijk Nederland.. En zelfs aan het uitgroeien is tot een beweging... Sela. Ik luister ondertussen naar de prachtige voorlopige mixen van de nog te verschijnen cd 'Koninkrijk' die de laatste Sela-plaat zal zijn waar ik aan mee heb gedaan... En dit dus mijn laatste tour. Want de kogel is door de kerk: Ik ga stoppen met Sela.
De laatste keer in Selaverband met Kinga, James, Ad, Toby en Annie op het podium. Om weemoedig van te worden en om extra van te genieten. Ontzettend moeilijk om zoiets moois en kostbaars op te moeten geven. Mensen hebben me vaak gevraagd of ik ooit zou stoppen met een van mijn beide bands. En welke van de twee ik dan zou opgeven. Altijd heb ik die vraag ontkennend beantwoord. De laatste anderhalf jaar zelfs tegen de klippen van 'te druk zijn' en 'loyaliteitsconflicten' op.. Maar hoe je het ook wend of keert: Trinity is m’n DNA. Ik geloof dat daar mijn roeping ligt en dat ik me mag gaan focussen.
Met pijn in mijn hart heb ik moeten kiezen. Of misschien moet ik zeggen: Snoeien. Een bloeiende en geliefkoosde 'tak' van m'n leven snoeien in de hoop dat m'n levensplant meer licht en ruimte krijgt om verder te groeien. En in de hoop en verwachting dat de Trinity-tak groter en internationaler zal groeien.
Toen Hans Maat mij in 2005 vanuit de HGJB belde om de droom die hij had voor Sela te verwezenlijken was ik 20 en tweedejaars studentje. Her en der aan het spelen met onze broederband Trinity. Niet vermoedend wat de band die wij toen vormden, om Nederlandstalige aanbiddings- en lofprijzingsnummers te schrijven, mij en Nederland allemaal zou gaan brengen en leren. Prachtige hoogtepunten om op terug te kijken en God voor te danken.
Bandwisselingen voelen gek en zijn soms moeilijk. Maar ze dragen bij aan de dynamiek en sound-ontwikkeling van een band. En net zoals ik heel mijn Sela-tijd heb geloofd in de missie, ja zelfs noodzaak (!) van de band, geloof ik dat nog steeds. Ook voor de toekomst. Juist omdat ik, met vallen en opstaan, geloof in de drijvende kracht en het fundament onder het bestaan van Sela en Sela's muziek: Onze trouwe en machtige God en Vader. Ik geloof en bid dat Nederland en ik nog lang van Sela zullen genieten en horen.
Hans, Adje, Frank, King, James, Annie, Paul en Toobs, Muziekliefhebbers, fans van het eerste of laatste uur en crewmembers,
Ontzettend bedankt!
» Volgend bericht: Niek vertelt...
« Vorig bericht: Eerste concert een feest
